شعري ازغزل حافظ و پاسخ صائب و شهريار؛ با دفاع نصرت الله جمالی از حافظ:

"اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند وبخارا را"

 

 صائب تبریزی:

"اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سرو دست و تن و پا را×

 به معشوق چون می بخشم ز مال خویش می بخشم/ نه چون حافظ که می بخشد سمر قند و بخارا"

 

شهریار:

"اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/  به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را×

 هر آنکس چیز می بخشد ز ملک خویش می بخشد/  نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن وپا را×

 سر و دست و تن وپا را را ز بهر گور می بخشند/ نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را"

 

 حقیر نیز چنین در دفاع از حافظ برآمدم :

"اگر حافظ ببخشاید سمرقند و بخارا را / نه در واقع ببخشیده سمرقند و بخارا را!

یقین دارد که دل نارد به دست آن ترک شیرازی / نه با آن خال هندویش نه با آن ناز، دلها را!

 چرا که وعده ی خوبان هزاران وعده هم هیچ است / هوایی گفته هم بخشم سمرقند و بخارا را!

نه صائب نیک گفتاری به حافظ گفته از فکرش / نه هم این شهریار ما، به دست آرد دل مارا!

خدا رحمت کناد حافظ و صائب و شهریار را.