فروغ فرخزاد

چه زیبا سروده است:

اگر مستضعفی ديدی ،

 ولي از نان امروزت

 به او چيزی نبخشيدی ،

 به انسان بودنت شک کن!

اگر چادر به سر داری ،

 ولي از زير آن چادر

به يک ديوانه خنديدی

 به انسان بودنت شک کن!

اگر قاری قرآنی ،

 ولي در درکِ آياتش

دچارِ شک و ترديدی ،

 به انسان بودنت شک کن!

اگر گفتی خدا ترسي ،

 ولي از ترس اموالت

تمام شب نخوابيدي ،

 به انسان بودنت شک کن!

اگر هر ساله در حجّي ،

 ولي از حال همنوعت

سوالي هم نپرسيدي ،

 به انسان بودنت شک کن!

اگر مرگِ کسی ديدي ،

 ولي قدرِ سَري سوزن

ز جاي خود نجنبيدي ،

 به انسان بودنت شک کن . . .